به گزارش شهرآرانیوز، این روایت، حکایت مهربانی‌های مردم ایران و مشهد است؛ مردمی که با همدلی، همبستگی و ایثار، تصویری از انسانیت را در کنار امدادگران آتش نشانی و هلال احمر و کادر درمان به یادگار گذاشتند.
شربت مهربانی در صف انتظار
تصور کنید صف‌های طولانی پمپ بنزین را؛ در این میان، یک پدر و دختر با لبخند، شربتی گوارا به دست مردم دادند. این، تنها یک جرقه از آتش مهربانی بود که در روز‌های جنگ تحمیلی زبانه می‌کشید.
تاکسی‌هایی برای همه
رانندگان تاکسی، با فداکاری، شبانه‌روز در خدمت مردم بودند. آن‌ها فراتر از یک وسیله نقلیه، پناهی برای رساندن بیماران به مراکز درمانی و برآوردن نیاز‌های ضروری مردم شدند.
در این میان، یک باشگاه ورزشی در مشهد درهایش را گشوده بود و با برگزاری کلاس‌های رایگان، لحظاتی از آرامش و نشاط را به آن‌ها هدیه داد.
همدلی، یک پویش همگانی
اقدامات خودجوش مردم، به یک موج مهربانی تبدیل شد. گروه‌هایی از بانوان، با پخت غذا‌های گرم، از بسیجیانی که در گشت بازرسی هستند، قدردانی کردند.
یک اپتومتریست مشهدی که به‌خاطر شرایط این روزها و رعایت حال مراجعان هزینه ویزیت را نیم‌بها محاسبه می‌کند.
و اما بشنوید از تعویض‌روغن مشهدی که برای رعایت حال زوار و همشهریان، خدماتش رو بدون اجرت ارائه می‌دهد.
در گوشه و کنار شهر، کلاس‌های آموزشی امداد و کمک‌های اولیه برپا شد تا مردم، برای مقابله با حوادث احتمالی، آماده باشند.
در میان این همه سختی، قلب‌های مردم مشهد، مملو از حماسه و امید بود.
فاطمه محمدی، با صدایی پر از غرور می‌گوید: «در این روزها، هرگز ناامید نشدم. اگرچه از شهادت دوستانم ناراحت بودم، اما به عظمت و اقتدار کشورم افتخار می‌کنم.»
سمیه رحمتی، مادری که در کلاس‌های امداد شرکت کرده بود، با اطمینان خاطر می‌گوید: «ما باید در کنار هم باشیم و به یکدیگر کمک کنیم.»
یک راننده تاکسی، با چشمانی پر از اشک شوق، می‌گوید: «آنچه من در گفت‌و‌گو با مسافران می‌بینم این است که مردم در این روزها، بیشتر از همیشه، مهربان و همدل شده‌اند.»
حجت‌الاسلام ضیایی، امام‌جماعت مسجدی در مشهد نیز، از افزایش تعداد نمازگزاران خبر می‌دهد و معتقد است «مردم در این شرایط، به خدا نزدیک‌تر شده و داوطلبانه در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت دارند.»
زندگی به‌وسعت یک لبخند
یک مربی ورزشی با لبخندی به پهنای صورت، می‌گوید: «حتی اگر آتش هم ببارد، زندگی جریان دارد. چون ما ایمان داریم که پیروز نهایی هستیم.»
رفتار همدلانه مردم در این روزها، به ما آموخت که همدلی و همبستگی، ریشه در ژرفای جان انسان‌ها دارد. از شربت مهربانی در صف‌های طولانی تا کلاس‌های ورزشی رایگان، هتل‌هایی که رایگان شدند، داروخانه‌هایی که حق نسخه‌پیچی دریافت نکردند، سوپر‌هایی که نسیه فروش داشتند و... هر کدام، گواهی بر این مدعاست که با اتحاد، ایمان و عشق، می‌توان بر تمام سختی‌ها غلبه کرد.
نقش همدلی در تاب‌آوری در برابر جنگ
در این گفت‌و‌گو، مهدیه ترشیزی، مشاور خانواده، به بررسی نقش همدلی و مهربانی در شرایط جنگ و بحران می‌پردازد. وی با تأکید بر اهمیت ساختار‌های حمایتی، به ما یادآوری می‌کند که چگونه می‌توانیم در سخت‌ترین شرایط، انسانیت خود را حفظ کنیم.
ترشیزی با اشاره به تاریخ جنگ‌ها و حماسه‌های انسانی، معتقد است: «در قلب تاریکی جنگ، شعله‌های همدلی و مهربانی هرگز خاموش نمی‌شوند. تاریخ جنگ‌ها روایتگر نه‌تنها پیروزی‌ها و شکست‌های نظامی، بلکه روایتگر ناگفته‌ها، حماسه قهرمانانه مهربانی و همدلی انسان‌ها نیز هست.»
او با تأکید بر نقش حیاتی همدلی در بقای جمعی، اضافه می‌کند: «در بحبوحه جنگ، همدلی تنها یک فضیلت اخلاقی نیست؛ بلکه سپری برای بقای جمعی و سلاحی برای مقاومت است.»
ترشیزی معتقد است که مهربانی در شرایط بحرانی نه‌تنها به کاهش آلام فردی کمک می‌کند، بلکه پیوند‌های اجتماعی را تقویت کرده و به ایجاد یک جبهه متحد در برابر سختی‌ها می‌انجامد. وی بر این باور است که همدلی، با ایجاد حس تعلق و مسئولیت‌پذیری مشترک، می‌تواند روحیه مقاومت را در جامعه زنده نگه دارد و به تضعیف دشمن کمک کند.
وی همچنین بر اهمیت ایجاد «حلقه‌های امن دوستانه» و «گفت‌و‌گو‌های تصحیح‌کننده» تأکید می‌کند. او معتقد است که تصدیق احساسات و به اشتراک گذاشتن داستان‌های امیدبخش، می‌تواند به التیام زخم‌های روحی کمک کند.
ترشیزی در پایان با اشاره به مرز‌های مسئولیت‌پذیری و اهمیت آگاهی از نقش خود و مراجعه به متخصصان در صورت نیاز، تأکید می‌کند: «در شرایط سخت، مهربانی تنها یک احساس نیست، بلکه یک انتخاب است.»
به گفته ترشیزی، زمانی که آتش جنگ آسمان شهر‌ها را سرخ می‌کند، همدلی و مهربانی، تجلی‌گر انسانی‌ترین واکنش‌ها هستند. وی معتقد است که «گران‌فروشی و احتکار، سمّ جنگ اقتصادی هستند که با همبستگی اجتماعی، شکست می‌خورند.»
همدلی، یک ضرورت؛ آموزش برای زندگی بهتر
همچنین ترشیزی، مشاور خانواده، به بررسی اهمیت آموزش همدلی و تأثیر آن بر تاب‌آوری در برابر بحران‌ها می‌پردازد. وی با اشاره به تجربه‌های موفق جهانی، راه‌های عملی برای پرورش همدلی در جامعه را مورد بحث قرار می‌دهد.
ترشیزی با تأکید بر این نکته که همدلی یک ضرورت است، به این موضوع اشاره می‌کند که «همدلی برای انسان‌ها یک چیز لوکس نیست، بلکه یک ضرورت است. ما نه به این دلیل زنده می‌مانیم که چنگال داریم و نه به این دلیل که دندان‌های نیش بزرگی داریم. ما زنده می‌مانیم، زیرا می‌توانیم ارتباط برقرار کنیم و همکاری کنیم.»
وی با اشاره به اهمیت آموزش همدلی از سنین پایه، به تجربه موفق سیستم آموزشی دانمارک اشاره می‌کند؛ «در سیستم آموزشی دانمارک، یک برنامه ملی اجباری به نام "گام به گام" از اوایل پیش‌دبستانی اجرا می‌شود.»
ترشیزی با توضیح این برنامه، اضافه می‌کند: «به کودکان تصاویری از کودکان نشان داده می‌شود که هرکدام احساسات متفاوتی را نشان می‌دهند. بچه‌ها در مورد این کارت‌ها صحبت می‌کنند و آنچه را که کودک حس می‌کند، به زبان می‌آورد و یاد می‌گیرد که احساسات خود و دیگران را مفهوم‌سازی کند.»
وی با تأکید بر اهمیت آموزش مهارت‌های همدلی، ادامه می‌دهد: «آن‌ها همدلی، حل مسئله، خودکنترلی و نحوه خواندن حالات چهره را می‌آموزند. بخش اساسی این برنامه این است که مربیان و کودکان در مورد احساساتی که می‌بینند، قضاوت نمی‌کنند.»
ترشیزی با اشاره به تأثیرات مثبت این رویکرد، بیان می‌کند: «این تأکید بر القای همدلی، همراه با سایر جنبه‌های فرهنگی - مانند تمرکز بر با هم بودن - به نظر می‌رسد نه تنها افراد مقاوم‌تر، سازگارتر و از نظر عاطفی ایمن‌تر، بلکه شبکه‌های اجتماعی قوی‌تری را نیز ایجاد می‌کند.»
وی با استناد به تحقیقات، این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کند: «این امر منجر به شادی کلی بالاتر می‌شود. فرد نیز ارزشمند است، اما بدون تعامل و حمایت دیگران، هیچ یک از ما نمی‌توانیم واقعاً به عنوان یک فرد کامل خوشحال باشیم.»
ترشیزی با تأکید بر اهمیت ایجاد فضا‌هایی برای آموزش همدلی در جامعه، به این نکته اشاره می‌کند که «همدلی و مهربانی، نه تنها در زمان بحران، بلکه در تمام جنبه‌های زندگی، ضروری هستند». وی معتقد است که «با آموزش همدلی، می‌توانیم جامعه‌ای مقاوم‌تر، شادتر و انسانی‌تر بسازیم».
این گزارش، ادای احترام به مردم غیور کشور و شهر مشهد است؛ مردمی که با ایثار و فداکاری، حماسه‌ای از جنس انسانیت را خلق کردند.